খং, তৰ্ক আৰু অভিমান… প্ৰেমানন্দ মহাৰাজে ক’লে স্বামী-স্ত্ৰীৰ সম্পৰ্কৰ মহত্বৰ কথা

Premanand Maharaj on Husband wife relationship: স্বামী-স্ত্ৰীৰ মাজৰ সম্পৰ্ক কেৱল সংগী নহয়, বৰঞ্চ ই প্ৰেম, বিশ্বাস, সন্মানৰ গভীৰ বান্ধোন। আদৰ্শ পত্নী হ’ল সদায় শান্ত হৈ থকা আৰু স্বামীৰ প্ৰতিটো কথা মানি চলা। কিন্তু এইটোৱেই নেকি পতিব্ৰতাৰ প্ৰকৃত অৰ্থ? খং আৰু তৰ্কই এই সম্পৰ্কক দুৰ্বল কৰি তোলে নেকি নে ই সম্পৰ্কত মৰম বঢ়ায়? বৃন্দাবনৰ প্ৰখ্যাত সাধু প্ৰেমানন্দ মহাৰাজে স্বামী-স্ত্ৰীৰ সম্পৰ্কত এই আৱেগৰ গুৰুত্বৰ বিষয়ে ব্যাখ্যা কৰি কয় যে খং, তৰ্ক, ক্ষোভ আদিয়েও সম্পৰ্কৰ গভীৰতা প্ৰতিফলিত কৰে। পতিব্ৰত মানে কেৱল নীৰৱ দুখ-কষ্ট বুলি সাধাৰণ ধাৰণাটোক তেওঁ প্ৰত্যাহ্বান জনায়।

ভক্তি, নিষ্ঠা আৰু বিশ্বাসৰ প্ৰকৃত অৰ্থ

ভাৰতীয় সংস্কৃতিত এগৰাকী নিষ্ঠাবান পত্নীয়ে অতি উচ্চ পদবী লাভ কৰে, যাক ত্যাগ আৰু নিষ্ঠাৰ প্ৰতিমূৰ্তি হিচাপে গণ্য কৰা হয়। কিন্তু প্ৰেমানন্দ মহাৰাজৰ মতে , স্বামীৰ প্ৰতি ভক্তি মানে কেৱল আজ্ঞা পালন বা মৌনতা নহয়। ইয়াৰ প্ৰকৃত অৰ্থ হ’ল স্বামীৰ প্ৰতি চিন্তা, কথা আৰু কৰ্মত সত্য হোৱা। যদি কোনো নাৰীৰ হৃদয়, মন, আৱেগ কেৱল স্বামীৰ প্ৰতি উৎসৰ্গিত হয়, তেন্তে মাজে মাজে খং বা ক্ষোভ প্ৰকাশ কৰিলেও তেওঁ এগৰাকী নিষ্ঠাবান পত্নী। কেৱল চেহেৰাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি নহয়, ই এক গভীৰ আৱেগিক সংযোগ। পত্নীৰ খং মৰম আৰু বিশ্বাসৰ অংশ হ’ব পাৰে।

খং আৰু তৰ্ক, যিবোৰ উপাদানে সম্পৰ্কক সজীৱ কৰি তোলে

প্ৰেমানন্দ মহাৰাজে বুজাইছে যে সম্পৰ্কত সংঘাত আৰু তৰ্ক অতি সাধাৰণ। এইবোৰ মানুহৰ আৱেগ, আৰু সেইবোৰ দমন কৰাটো বাস্তৱৰ পৰা পলায়ন। যদি দুজন মানুহৰ মাজত গভীৰ প্ৰেম থাকে তেন্তে ক্ষোভোও ঠিক তেনেকুৱাই প্ৰকৃতিৰ হ’ব। এই খং-অভিমান প্ৰেমৰ এক প্ৰকাৰ।

গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো হ’ল এজন ব্যক্তি বিচলিত হ’লে আনজনে তেওঁক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। “সন্মান” আৰু “সন্তুষ্টি”ৰ এই প্ৰক্ৰিয়াই সম্পৰ্কটো গভীৰ কৰি তোলে। ইয়াৰ পৰা দেখা যায় যে দুয়োপক্ষই ইজনে সিজনৰ অনুভৱৰ প্ৰতি গুৰুত্ব দিয়ে।

যেতিয়া খঙৰ শব্দই সম্পৰ্ক ভাঙিব নোৱাৰে

মহিলাসকলে প্ৰায়ে প্ৰশ্ন কৰে যে খঙে তেওঁলোকৰ স্বামীৰ প্ৰতি থকা ভক্তি কম হৈ যায় নেকি? প্ৰেমানন্দ মহাৰাজৰ মতে এনে নহয়। যদি এগৰাকী নাৰীৰ হৃদয়, মন, আৱেগ কেৱল স্বামীৰ প্ৰতি উৎসৰ্গিত হয়, তেন্তে খঙে তেওঁৰ চৰিত্ৰ বা ভক্তি হ্ৰাস কৰিব নোৱাৰে।