সুৰা সেৱনৰ পূৰ্বে প্ৰথম ৩ টোপাল কিয় মাটিত ছটিয়াই দিয়ে?

মানুহে মদ্যপান কৰাৰ আগতে আঙুলিৰে গিলাচৰ পৰা কেইটোপালমান মদ ছটিয়াই দিয়া দেখিছে চাগে। ভাৰতৰ বহু ঠাইত মদ খোৱাৰ পূৰ্বে গিলাচৰ বাহিৰত ছটিয়াই দিয়াৰ প্ৰথা এতিয়াও আছে। আমোদজনক কথাটো হ’ল এইটো কেৱল ভাৰততেই নহয়। বিভিন্ন সংস্কৃতি আৰু দেশত মদৰ বিষয়ে অসংখ্য কাহিনী, আৰু বহুতো আকৰ্ষণীয় পৰম্পৰা আছে। এতিয়া প্ৰশ্ন হয় ভাৰতকে ধৰি বহু দেশত মানুহে মদ্যপান কৰাৰ আগতে তিনি টোপাল মদ ছটিয়াই কিয়।

মদ্যপান কৰাৰ আগতে মদৰ টোপাল ছটিয়াই দিয়াৰ পৰম্পৰা কেৱল ভাৰততে সীমাবদ্ধ নহয়। এই প্ৰথা বিশ্বৰ বহু দেশত প্ৰচলিত। এই পৰম্পৰাক লাইবেচন বোলা হয়। কিয় এনে কৰা হয় আৰু কিমান দেশত এই প্ৰথা আছে জানি লওক।

কেনেকৈ আৰম্ভ হ’ল ট্ৰেণ্ড?

কেম্ব্ৰিজ অভিধানত লিবাচনৰ অৰ্থ ব্যাখ্যা কৰা হৈছে। অভিধান অনুসৰি লিবাচন বুলিলে কোনো দেৱতা বা মৃত ব্যক্তিৰ সন্মানত ছটিয়াই দিয়া বা পান কৰা মদক বুজোৱা হয়। এই প্ৰথাৰ আঁৰৰ ধাৰণাটো হ’ল মদ ছটিয়াই নিজৰ পৰিয়াল আৰু চৌপাশৰ মংগলৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰা।

ভাৰতত ভৈৰৱনাথক সুৰা আগবঢ়োৱাটো এটা পৰম্পৰা আছে। টি অ’ আইৰ এক প্ৰতিবেদন অনুসৰি ভৈৰৱনাথ গোৰখনাথৰ শিষ্য আছিল, যাৰ গুৰু আছিল মৎস্যেন্দ্ৰনাথ। পৌৰাণিক কাহিনী অনুসৰি তেওঁৰ সকলো তান্ত্ৰিক শক্তি নিয়ন্ত্ৰণ কৰাৰ ক্ষমতা আছিল। মদ ছটিয়াই এজন ব্যক্তিৰ মনৰ যত্ন ল’ব আৰু বেয়াৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব বুলি কৰা প্ৰাৰ্থনা বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। এইদৰেই এই প্ৰথা সাধাৰণ হৈ পৰিল। অৱশ্যে বিশ্বৰ বিভিন্ন দেশত আন কাৰণো উল্লেখ কৰা হৈছে।

পৃথিৱীৰ আন দেশত ইয়াৰ অৰ্থ

এই পৰম্পৰা কেৱল ভাৰততে নহয়, ইজিপ্ত, গ্ৰীচ, ৰোমতো প্ৰচলিত। এনে কৰি আমাৰ লগত নথকা সকলৰ আত্মা স্মৰণ হয়। মদ খোৱাৰ আগতে কেইটোপালমান মুখত ছটিয়াই দিয়া হয়। কিউবা আৰু ব্ৰাজিলতো ইয়াৰ প্ৰচলন হয়, য’ত ইয়াক পাৰা লছ ছান্টোছ বুলি কোৱা হয়, অৰ্থাৎ “সন্তসকলৰ বাবে”।

ফিলিপাইনছত ইয়াৰ নাম পাৰা ছা ইয়াৱা। অৰ্থাৎ মদৰ এটা অংশ চয়তানৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰা হয়। গতিকে, কিছু মদ ছটিয়াই দিওঁতে কেতিয়াবা সন্তৰ বাবে, কেতিয়াবা আপোনজনৰ আত্মাৰ বাবে, আৰু কেতিয়াবা চয়তানৰ বাবে ছটিয়াই দিয়া হয়।

বেয়া নজৰৰ পৰা ৰক্ষা কৰাৰ দাবী

বহু দেশত এটা বিশ্বাস আছে যে মদ্যপান কৰাৰ আগতে মাটিত কেইটোপালমান মদ ছটিয়াই দিলে বেয়া চকু বা নেতিবাচকতা দূৰ হ’ব। দাবী কৰা হৈছে যে নেতিবাচকতা ওচৰলৈ নাহিলে সকলো শুভ আৰু ভাল হ’ব।

এই প্ৰথা কেৱল বিশ্বাসত সীমাবদ্ধ নহয়। বহু পৰিয়ালত ই স্থায়ী হৈ থাকে আৰু পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মলৈও বিয়পি পৰে। এইদৰে ই প্ৰজন্মৰ পৰা প্ৰজন্মলৈ চলি আহিছে। মদ খোৱাসকলৰ মাজতো ই এক অভ্যাস বা পাৰিবাৰিক পৰম্পৰাত পৰিণত হয়।