প্ৰস্ৰাৱত তেজ ওলোৱা আৰু দুৰ্গন্ধ… এয়া বৃক্কত পাথৰ হোৱাৰ লক্ষণ নেকি?
বৃক্কত পাথৰ হোৱা এটা গুৰুতৰ, ই লাহে লাহে আগবাঢ়ি যোৱা ৰোগ। গতিকে ইয়াক আওকাণ কৰা উচিত নহয়, কিয়নো ইয়াৰ ফলত শৰীৰৰ যথেষ্ট ক্ষতি হ’ব পাৰে। বৃক্কত পাথৰ গঠনৰ তিনিটা প্ৰধান কাৰণ আৰু ইয়াক কেনেকৈ প্ৰতিৰোধ কৰিব পাৰি তাৰ বিষয়ে ডাঃ হিমাংশু বৰ্মাৰ পৰা জানো আহক।
বৃক্কৰ পাথৰ মানে বৃক্কৰ ভিতৰত জমা হোৱা খনিজ পদাৰ্থবোৰ একেলগে লাগি সৰু বা ডাঙৰ, কঠিন স্ফটিক গঠন কৰে। এই স্ফটিকবোৰ প্ৰথম অৱস্থাত সৰু যদিও সময়ৰ লগে লগে ইহঁতে ডাঙৰ শিল গঠন কৰে। এই টুকুৰাবোৰ যেতিয়া প্ৰস্ৰাৱ নলীৰ মাজেৰে গতি কৰে তেতিয়া তীব্ৰ বিষ, প্ৰস্ৰাৱৰ সময়ত জ্বলা-পোৰা হয়। বৃক্কৰ পাথৰ প্ৰধানকৈ চাৰিবিধ: কেলচিয়াম পাথৰ, ইউৰিক এচিড পাথৰ, ষ্ট্ৰুভাইট পাথৰ, চিষ্টিন পাথৰ। প্ৰতিটো প্ৰকাৰৰ পাথৰ গঠনৰ কাৰণ, খাদ্যাভ্যাস আৰু শৰীৰৰ প্ৰক্ৰিয়া বেলেগ বেলেগ। যদিহে চিনাক্ত কৰি তৎকালীনভাৱে চিকিৎসা কৰা নহয় তেন্তে এই পাথৰবোৰে বৃক্কৰ ক্ষতি কৰিব পাৰে আৰু আনকি বাৰে বাৰে ঘূৰি আহিব পাৰে।
বৃক্কৰ পাথৰৰ আটাইতকৈ সাধাৰণ লক্ষণ হ’ল খুচি ধৰা, ছুৰীৰে আঘাত কৰা বিষ যিটো হঠাতে কঁকাল, বাহু বা তলৰ পেটৰ পৰা আৰম্ভ হৈ উঠা-নমা কৰে। প্ৰস্ৰাৱৰ সময়ত জ্বলা-পোৰা, সঘনাই প্ৰস্ৰাৱ কৰিবলৈ মন যোৱা, প্ৰস্ৰাৱত তেজ, প্ৰস্ৰাৱৰ দুৰ্গন্ধ, বমি, অস্থিৰতা আদি লক্ষণ। ৰাতি বা ৰাতিপুৱা বিষ বেছি হ’ব পাৰে। পাথৰটো ডাঙৰ হ’লে ই প্ৰস্ৰাৱৰ নলী বন্ধ কৰি দিব পাৰে, যাৰ ফলত প্ৰস্ৰাৱ বন্ধ হৈ পৰে আৰু সংক্ৰমণ বৃদ্ধি পায়। জ্বৰ আৰু ঠাণ্ডা সংক্ৰমণৰ লক্ষণ হ’ব পাৰে, আৰু চিকিৎসকৰ দ্বাৰা তৎক্ষণাত পৰীক্ষা নকৰিলে এই পৰিস্থিতি বিপদজনক হৈ উঠিব পাৰে।
বৃক্কত পাথৰ গঠনৰ তিনিটা প্ৰধান কাৰণ কি কি?
ছফদৰজংগ হাস্পতালৰ নেফ্ৰ’লজী বিভাগৰ ডাঃ হিমাংশু বৰ্মাই বুজাইছে যে, ইয়াৰ তিনিটা মূল কাৰণ হ’ল অপৰ্যাপ্ত পৰিমাণৰ পানী সেৱন, অধিক নিমখযুক্ত খাদ্য, আৰু উচ্চ মাত্ৰাৰ কেলচিয়াম আৰু অক্সালেটৰ দৰে খনিজ পদাৰ্থ। কম পানী খোৱাৰ ফলত প্ৰস্ৰাৱ ঘন হয় আৰু এই ঘন হোৱাৰ ফলত খনিজ পদাৰ্থ জমা হোৱাত অৰিহণা যোগায়। আনহাতে, অধিক নিমখযুক্ত খাদ্যই শৰীৰত ছডিয়াম বৃদ্ধি কৰে, যাৰ ফলত বৃক্কে অধিক কেলচিয়াম নিৰ্গত কৰে, ফলত কেলচিয়াম স্ফটিক গঠন হোৱাৰ সম্ভাৱনা আৰু অধিক বৃদ্ধি পায়। তৃতীয় কাৰণটো হ’ল কিছুমান মানুহৰ বিপাকীয় প্ৰক্ৰিয়াত অধিক অক্সালেট বা ইউৰিক এচিড উৎপন্ন হয়, যিবোৰ জমা হৈ পাথৰ গঠন কৰিব পাৰে।
আন আন কাৰকসমূহ হ’ল- পাৰিবাৰিক ইতিহাস, মেদবহুলতা, অত্যধিক মিঠা বা প্ৰচেছড খাদ্য খোৱা, অত্যধিক চাহ-কফি, অধিক চেনি সেৱন, কম পটাছিয়ামযুক্ত খাদ্য, উচ্চ প্ৰ’টিনযুক্ত খাদ্য, প্ৰস্ৰাৱ বন্ধ হোৱা, আৰু দীৰ্ঘদিন ধৰি কিছুমান ঔষধৰ ব্যৱহাৰ। ডায়েবেটিছ, উচ্চ ৰক্তচাপ, উচ্চ ইউৰিক এচিডৰ মাত্ৰা থকা ৰোগীৰ ক্ষেত্ৰতো ইয়াৰ আশংকা বৃদ্ধি পায়।
কেনেকৈ প্ৰতিৰোধ কৰিব পাৰি?
- দৈনিক ৮ৰ পৰা ৯ গিলাচ পানী খাব লাগে।
- নিমখ আৰু পেকেটত ভৰোৱা খাদ্যৰ পৰিমাণ কমাই দিব।
- অক্সালেট সমৃদ্ধ খাদ্য পৰিমিতভাৱে খাব লাগে।
- চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ মতে কেলচিয়ামৰ পৰিমাণ শুদ্ধকৈ ৰাখক।
- সময়মতে প্ৰস্ৰাৱ কৰক, ধৰিব নালাগে।
- যদি শৰীৰত ইউৰিক এচিড বা খনিজ ভাৰসাম্যৰ সমস্যা হয়, তেন্তে মাজে মাজে পৰীক্ষা কৰি থাকিব।
