নেহৰুৱে ৰাজহুৱা ধনেৰে বাবৰি মছজিদ পুনৰ নিৰ্মাণ কৰিব বিচাৰিছিল, কিন্তু পেটেলে বাধা দিছিল: ৰাজনাথ সিং

গুজৰাটৰ বৰোদাত প্ৰতিৰক্ষা মন্ত্ৰী ৰাজনাথ সিঙে বাবৰি মছজিদ আৰু দেশৰ প্ৰথম প্ৰধানমন্ত্ৰী জৱাহৰলাল নেহৰুৰ ভূমিকাক লৈ কেইবাটাও গুৰুতৰ প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰে। তেওঁ উল্লেখ কৰে যে, জৱাহৰলাল নেহৰুৱে ৰাজহুৱা ধন ব্যৱহাৰ কৰি বাবৰি মছজিদ পুনৰ নিৰ্মাণ কৰিব বিচাৰিছিল যদিও তেতিয়াৰ গৃহমন্ত্ৰী চৰ্দাৰ পেটেলে তেওঁৰ পৰিকল্পনা সফল হোৱাত বাধা দিছিল। এই কাৰণেই বাবৰি মছজিদ কেতিয়াও পুনৰ নিৰ্মাণ কৰা নহ’ল।

গুজৰাটৰ সাদলী গাঁৱত আয়োজিত একতা সমদলত অংশ লয় প্ৰতিৰক্ষা মন্ত্ৰীগৰাকীয়ে। এই সময়ত তেওঁ কয়, “আজি আমি যিজন মহান ব্যক্তিৰ ১৫০ সংখ্যক জন্ম বাৰ্ষিকী উদযাপন কৰি আছো, তেওঁ ভাৰতৰ স্বাধীনতাত তেওঁৰ ভূমিকা আৰু নিৰ্ণায়ক নেতৃত্বৰ বাবে সদায় স্মৰণীয় হৈ থকা এজন একত্ৰীকৰণ বীৰ আছিল।”

নেহৰুৱে  মছজিদ নিৰ্মাণ কৰিব বিচাৰিছিল – ৰাজনাথ

ৰাজনাথ সিঙে কয়, “নেহৰুৱে ৰাজহুৱা ধনেৰে বাবৰি মছজিদ নিৰ্মাণৰ পৰামৰ্শ দিছিল। কিন্তু সেই সময়ত চৰ্দাৰ পেটেলে স্পষ্টকৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল। তেওঁ ৰাজহুৱা ধনেৰে বাবৰি মছজিদ নিৰ্মাণ কৰিবলৈ দিয়া নাছিল। পৰৱৰ্তী সময়ত নেহৰুৱে সোমনাথ মন্দিৰ পুনৰ নিৰ্মাণৰ বিষয়টো উত্থাপন কৰে। চৰ্দাৰ পেটেলে তাত বিষয়টো বেলেগ বুলি উত্তৰ দিছিল। জনসাধাৰণে মছজিদৰ বাবে ৩০ লাখ টকা আগবঢ়াইছিল। এটা ট্ৰাষ্ট গঠন হৈছিল। চৰকাৰৰ টকাৰ এটকাও এই কামত খৰছ হোৱা নাছিল।”

ৰাজনাথ সিঙে আৰু কয় যে, পেটেলৰ মৃত্যুৰ পিছত সংগ্ৰহ কৰা ধনেৰে কুৱা আৰু পথ নিৰ্মাণত ব্যয় কৰাৰ পৰামৰ্শ দিছিল নেহৰুৱে। তেওঁৰ উত্তৰাধিকাৰক দমন কৰাৰ চেষ্টা কৰা হৈছিল। সঁচাকৈয়ে এজন উদাৰ আৰু নিৰপেক্ষ নেতা আছিল পেটেল। তেওঁ কেতিয়াও তুষ্টিকৰণৰ ৰাজনীতি কৰা নাছিল। তেওঁ কয় যে, ১৯৪৬ চনৰ ৰাষ্ট্ৰপতি নিৰ্বাচনত বেছিভাগ ভোট নেহৰুৰ পক্ষত গৈছিল যদিও গান্ধীজীৰ জোৰত পেটেলে প্ৰাৰ্থীত্ব প্ৰত্যাহাৰ কৰে, আৰু নেহৰু ৰাষ্ট্ৰপতি হয়। তাৰ পিছত তেওঁ প্ৰধানমন্ত্ৰী হয়।”

মই নেতা নহয়, মই সৈনিক – পেটেল

ৰাজনাথ সিঙে কয় , ‘চৰ্দাৰ পেটেলে এবাৰ কৈছিল, “মই নেতা নহয়, মই সৈনিক” আৰু তেওঁ সৈনিক হিচাপে জাতিৰ বাবে নিজৰ জীৱন উৎসৰ্গা কৰিছিল। তেওঁৰ বলিষ্ঠ নেতৃত্বই ভাৰতক একত্ৰিত আৰু অবিভাজ্য কৰি তুলিছিল। আজিৰ শক্তিশালী ভাৰত চৰ্দাৰ পেটেলৰ অদম্য ইচ্ছাশক্তি আৰু দূৰদৰ্শিতাৰ অমৰ উত্তৰাধিকাৰ। কাশ্মীৰৰ একত্ৰীকৰণৰ সময়ত যদি চৰ্দাৰ পেটেলৰ সকলো দাবীৰ প্ৰতি গুৰুত্ব দিয়া হ’লহেঁতেন তেন্তে ভাৰতে কাশ্মীৰক লৈ ইমান দীঘলীয়া সমস্যাৰ সন্মুখীন নহ’লহেঁতেন।”

চৰ্দাৰ চাহেবৰ শক্তি কামত আহিছিল যেতিয়া স্বাধীনতা লাভ কৰাৰ পিছতো ভাৰতমাক পাঁচশ পঞ্চাশখনতকৈও অধিক ৰাজকীয় ৰাজ্যত বিভক্ত হৈছিল। সেই সময়ত ভাৰতৰ স্বাধীনতা বজাই ৰাখিব পৰা হ’ব নে বিভাজিত হ’ব, সেই লৈ বিশ্বৰ প্ৰধান দেশসমূহে শংকিত হৈ পৰিছিল। সেই হতাশাৰ সময়ছোৱাত চৰ্দাৰ বল্লভভাই পেটেলে গ্ৰহণ কৰা কাৰ্যকৰী ভূমিকাৰ বাবেই ভাৰত আজি একত্ৰিত হৈছে। চৰ্দাৰ পেটেলৰ হাতত আছিল চাণক্যৰ কূটনীতি আৰু শিৱাজী মহাৰাজৰ বীৰত্ব অন্তৰ্নিহিত আছিল।

প্ৰতিৰক্ষা মন্ত্ৰী ৰাজনাথ সিঙে কয় যে, চৰ্দাৰ পেটেলে প্ৰশাসনত কেনেদৰে শাসন ব্যৱস্থা প্ৰতিষ্ঠা কৰিব পাৰি, চাপ আৰু মতানৈক্য নিৰ্বিশেষে প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। চৰ্দাৰ চাহেবৰ সংকল্প অবিহনে অসামৰিক সেৱাৰ দৰে প্ৰশাসনিক গাঁথনি স্থাপনৰ ক্ষেত্ৰত ভাৰতে যথেষ্ট অসুবিধাৰ সন্মুখীন হ’লহেঁতেন।