শতিকা পুৰণি আঘাতবোৰ ভৰিছে: ৰাম মন্দিৰৰ ধ্বজাৰোহণ কৰি প্ৰধানমন্ত্ৰী মোদীয়ে ক’লে…

ৰাম মন্দিৰৰ ধ্বজাৰোহণ প্ৰধানমন্ত্ৰী মোদীৰ

আজি অযোধ্যাৰ ৰাম মন্দিৰত ধ্বজা আৰোহণ অনুষ্ঠান অনুষ্ঠিত হয়। ইয়াৰ লগে লগে সম্পূৰ্ণ হৈ উঠিছে ৰাম মন্দিৰ। মন্দিৰৰ ওপৰত ধ্বজা আৰোহণ কৰে প্ৰধানমন্ত্ৰী নৰেন্দ্ৰ মোদী আৰু আৰ এছ এছৰ মুৰব্বী মোহন ভাগৱতে। অভিজিৎ মুহূৰ্তত ধ্বজাৰোহণ অনুষ্ঠান অনুষ্ঠিত হয়। ইয়াৰ মাজতে প্ৰধানমন্ত্ৰী মোদীয়ে হাত জোৰ কৰি ধৰ্মীয় ধ্বজাৰ আগত প্ৰণাম কৰে। তেওঁৰ ভাষণত তেওঁ কয় যে, শতিকা পুৰণি আঘাতবোৰ ভৰিছে।

প্ৰধানমন্ত্ৰী মোদীয়ে কয়, “আজি সমগ্ৰ ভাৰত আৰু বিশ্ব ৰামময় হৈ পৰিছে। ৰামভক্তৰ হৃদয়ত অতুলনীয় তৃপ্তিৰে ভৰিছে। এয়া অপৰিসীম অলৌকিক আনন্দ। শতিকা পুৰণি আঘাতবোৰ ভৰি পৰিছে। শতিকা পুৰণি এটা সংকল্প আজি পূৰণ হৈছে। পাঁচশ বছৰ ধৰি জুই জ্বলি থকা সেই যজ্ঞৰ আজি পূৰ্ণ আহুতি। যি যজ্ঞ অলপ সময়ৰ বাবেও আস্থাৰ বাহিৰত নাছিল। কেতিয়াও নিজৰ বিশ্বাস হেৰুওৱা নাছিল।”

প্ৰধানমন্ত্ৰী মোদীয়ে যে, “আজি ভগৱানৰ গৰ্ভগৃহৰ শক্তি, এই ধৰ্ম ধ্বজাৰ কেৱল ধ্বজা নহয়; ই ভাৰতীয় সভ্যতাৰ নৱজাগৰণৰ প্ৰতীক। ইয়াৰ কেশৰ ৰং, ইয়াত লিপিবদ্ধ সূৰ্যবংশৰ খ্যাতি, কোবিদাৰ বৃক্ষ, সূৰ্য ৰামৰাজ্যৰ প্ৰতীক। এই ধ্বজা এক সংকল্প, এই পতাকা সফলতা, সংগ্ৰামৰ জৰিয়তে সৃষ্টিৰ কাহিনী, শতিকা পুৰণি সংগ্ৰামৰ মূৰ্তি, সন্তসকলৰ তপস্যা আৰু সমাজৰ অংশগ্ৰহণৰ অৰ্থপূৰ্ণ পৰিণতি। এই পতাকাখনে আগন্তুক যুগ যুগ ধৰি ভগৱান ৰামৰ আদৰ্শ বিশ্লেষণ কৰিব।”

প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে কয়, “দাসত্বৰ মানসিকতা ইমানেই প্ৰচলিত হৈ পৰিল যে ভগৱান ৰামক কাল্পনিক বুলি ঘোষণা কৰা হ’ল “। তেওঁ কয়, “আমাৰ ব্যৱস্থাৰ প্ৰতিটো দিশতে দাসত্বৰ মানসিকতা শিপাই আছিল। আমি নৌসেনাৰ পতাকাৰ পৰা দাসত্বৰ চিন আঁতৰাই ছত্ৰপতি শিৱাজী মহাৰাজৰ উত্তৰাধিকাৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰিলোঁ। এয়া কেৱল ডিজাইনৰ পৰিৱৰ্তন নহয়; ই আছিল মানসিকতা পৰিৱৰ্তিত হোৱাৰ এক মুহূৰ্ত। ভাৰতে আন কাৰোবাৰ উত্তৰাধিকাৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ নকৰি নিজৰ শক্তিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিব বুলি ঘোষণা কৰা হৈছিল। মানসিকতাই আমাক ‘ৰামত্ৱ’ক আওকাণ কৰি ৰামক মিছা বুলি ক’বলৈ বাধ্য কৰাইছিল, আমি অহা ১০ বছৰত এই মানসিকতাৰ পৰা নিজকে মুক্ত কৰিব পাৰিম, আৰু তাৰ পিছত ২০৪৭ চনৰ ভিতৰত আমাক উন্নত ভাৰত হোৱাৰ পৰা কোনেও বাধা দিব নোৱাৰে।”

প্ৰধানমন্ত্ৰী মোদীয়ে লগতে কয়, “অযোধ্যা সেই ভূমি য’ত আদৰ্শক আচৰণলৈ ৰূপান্তৰিত হয়। এইখনেই সেই ভূমি য’ত ৰামে জীৱন আৰম্ভ কৰিছিল। এই ভূমিয়ে দেখুৱাই দিলে যে এজন ব্যক্তি কেনেকৈ নিজৰ সমাজৰ শক্তিৰ জৰিয়তে আদৰ্শ মানুহ হৈ পৰে। ভগৱানে এই ঠাই এৰি যোৱাৰ সময়ত তেওঁ আছিল ৰাজকুমাৰ ৰাম, কিন্তু উভতি অহাৰ সময়ত তেওঁ আদৰ্শ মানুহ হিচাপে ঘূৰি আহিছিল। বন্ধুসকল, এখন উন্নত ভাৰত গঢ়াৰ বাবে সমাজৰ এই সামূহিক শক্তিৰ প্ৰয়োজন। মই সুখী যে ৰাম মন্দিৰৰ ঐশ্বৰিক প্ৰাংগন ভাৰতৰ চেতনাৰ স্থান হৈ পৰিছে।”