Gold Price: সোণৰ মূল্য একেবাৰে শূন্যলৈ হ্ৰাস পাব নেকি? জানক বিনামূলীয়া হৈ পৰিব নেকি সোণ

চতুৰ্থ অগ্ৰহয়ন ১৩৬৬ খ্ৰীষ্টাব্দ। কলকাতাৰ ইতিহাসৰ এটা স্মৰণীয় দিন। সোণৰ ওপৰত মানুহৰ আস্থা অসীম, কাৰণ সোণ বিৰল। সোণ অমূল্য, সোণ অক্ষয়। পৰেশ চন্দ্ৰ দত্তৰ এই কৃতিত্বই এই ট্ৰাষ্টৰ ভেটিত ভয়াৱহ আঘাত হানিলে। সেইদিনা এই মহানগৰীৰ ৩০ লাখ মানুহৰ মাজত যি উত্তেজনাৰ সৃষ্টি হৈছিল, সেয়া তুলনামূলকভাৱে বিৰল আছিল। সোণৰ অভাৱ হ’ব, গতিকে সোণৰ মূল্য আৰু নাথাকিব, এই ভয়াবহতাই জনসাধাৰণক আতংকিত কৰি তুলিছিল। সোণৰ দোকানত মজুত সোণ বিক্ৰীৰ বতৰ আৰম্ভ। যিসকল তুলনামূলকভাৱে ধনী তেওঁলোকৰ বাবে উত্তেজনাৰ কাৰণ আছিল শ্বেয়াৰ বজাৰৰ অৱস্থা। সোণৰ মূল্য আৰু শ্বেয়াৰৰ মূল্যৰ মাজৰ সম্পৰ্ক অভেদ্য।

সেই দৃশ্যটো মনত আছেনে? সত্যজিৎ ৰায়ে ছবি পৰেশ পাথৰত সোণৰ মূল্যৰ বিষয়ে ঠিক এনেদৰেই বুজাইছিল ৷ তেওঁ তুলসী চক্ৰৱৰ্তী ওৰফে পৰেশ চক্ৰৱৰ্তীৰ হাতখন ব্যৱহাৰ কৰিছিল কাৰণ তেওঁৰ হাতত সেই অমূল্য শিলটো আছিল, যিটো কেৱল স্পৰ্শ কৰিলেই সোণলৈ পৰিণত হয়। এই খবৰটো সকলোৱে শুনাৰ পিছত সোণৰ দাম কমিবলৈ ধৰিলে। মাক-আইতাকে মজুত কৰি ৰখা সোণখিনি বিক্ৰী কৰিবলৈ সকলোৱে খৰখেদা কৰিছিল। সকলোৱে অনুভৱ কৰিলে যে ৰাস্তাত পৰি থকা শিলটোৰ দাম হয়তো সোণৰ দাম একে হ’ব পাৰে। এই ভয়ত সকলোৱে সোণ বিক্ৰী কৰিছিল। মাত্ৰ এটা খবৰেৰে আকাশলংঘী হোৱা সোণ ৰাতিটোৰ ভিতৰতে কম হৈ পৰিল। এইটো এটা কাহিনী, কিন্তু ‘কাহিনী’ সঁচা হ’ব পাৰে নেকি? সঁচাকৈয়ে সোণৰ দাম ইমান কম হ’ব নেকি? বৰ্তমান সোণৰ দাম প্ৰতি দহ গ্ৰামত ১ লাখ ৩০ হাজাৰ টকা। এবছৰৰ আগতে যাৰ মূল্য আছিল ৭২ হাজাৰ টকা, ৫০ শতাংশ বৃদ্ধি।

বিশেষজ্ঞসকলে কয় যে, বিশেষজ্ঞসকলে কয় যে, সোণ এতিয়া ফুলাই থকা বেলুনৰ দৰে হৈ পৰিছে, এ যিকোনো সময়তে ফাটিব পাৰে, অৰ্থাৎ সোণৰ দাম কমি যাব পাৰে। কিন্তু এইটোও সঁচা যে সোণ নিশাৰ ভিতৰতে কমি যোৱা সামগ্ৰী নহয়, কাৰণ সোণ অৰ্থনীতিৰ ‘Safe Haven’। য’ত ৰাষ্ট্ৰই সোণত বিনিয়োগ কৰে, তাত তাৰ যথাৰ্থ অৱস্থা থাকে। গতিকে সোণ কেতিয়াবা অমূল্য হ’ব পাৰে নে? বিশেষজ্ঞসকলে এটা শব্দত কয়, ‘নোৱাৰে’। দাম কমি যাব পাৰে, কিন্তু শূন্য হ’ব নোৱাৰে। দাম কিমান কমিব পাৰে? কেতিয়া কমিব পাৰে?

প্ৰথম: বজাৰৰ প্ৰাকৃতিক নিয়ম। অৰ্থাৎ সোণৰ চাহিদা বাঢ়িলে সোণৰ দাম বাঢ়ে। সোণৰ ক্ষেত্ৰত এই চাহিদা মানুহে বৃদ্ধি বা হ্ৰাস কৰিব পাৰে। যেতিয়াই মুদ্ৰাস্ফীতি বাঢ়ে তেতিয়াই চৰকাৰে সাধাৰণতে সোণ বিক্ৰী কৰে। বজাৰত লিকুইডিটিৰ সৃষ্টি হয়। ফলত সোণৰ মূল্য হ্ৰাস পাব পাৰে। কিন্তু সোণৰ ইতিহাসলৈ চালে অলপ কমিছে যদিও ক্ৰমান্বয়ে বৃদ্ধি পাইছে।

দ্বিতীয়: পৃথিৱীত যেতিয়া শান্তি থাকিব তেতিয়া সোণৰ দাম কমি যাব। যেতিয়া যুদ্ধ নাথাকে, আৰ্থিক সংকট নাথাকে, অৰ্থাৎ যেতিয়া বিনিয়োগকাৰীয়ে কোনো সমস্যা নোহোৱাকৈ বিনিয়োগ কৰি আছে তেতিয়া ক্ৰমান্বয়ে সোণৰ মূল্য হ্ৰাস পাব পাৰে। এই পৰিস্থিতি ২০১৩ চনৰ পৰা ২০১৫ চনলৈকে পৰ্যবেক্ষণ কৰা হৈছিল।

তৃতীয়: সুতৰ হাৰ বৃদ্ধি হ’লে সোণৰ দাম কমি যায়। যদি সুতৰ হাৰ ফিক্সড ডিপ’জিটৰ পৰা বণ্ডলৈ স্থায়ী ডিপ’জিটলৈ বৃদ্ধি পায়, তেন্তে সোণত বিনিয়োগ কমি যায় আৰু এই অঞ্চলসমূহত বিনিয়োগ বৃদ্ধি পায়। ইয়াৰ উপৰিও যদি ষ্টক মাৰ্কেট বা ক্ৰিপ্টোকাৰেন্সী বজাৰত উত্থান ঘটিছে তেন্তে বিনিয়োগকাৰীয়েও এই ক্ষেত্ৰসমূহতো একেদৰেই বিনিয়োগ কৰি সোণ এৰি দিয়ে। তেতিয়া সোণৰ চাহিদা কমি যায় আৰু দামও কমি যায়।

চতুৰ্থ: যদি বিয়া বা উৎসৱৰ বতৰ নাথাকে। একেবাৰে সহজভাৱে ক’বলৈ গ’লে বিয়া বা উৎসৱৰ সময়ত সোণ কিনাৰ হুলস্থুল হয়। ইয়াৰ ফলত সোণৰ চাহিদাৰ সৃষ্টি হয়।

অৰ্থনীতিৰ নিয়ম অনুসৰি সোণৰ চক্ৰীয় উত্থান-পতন এয়া। সোণ কিনাটো এই মুহূৰ্তত মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ বাবে সপোন। তথাপিও কিছুমান কাল্পনিক তত্ত্বৰ ওপৰত চকু ৰাখোঁ, যিবোৰৰ বিষয়ে কেতিয়াবা ইণ্টাৰনেট জগতত আলোচনা কৰা হয়।

সোণত বিনিয়োগ কৰিবলৈ অনিচ্ছা: আজি আমি এআই যুগত প্ৰৱেশ কৰিছো। ইতিমধ্যে বিনিয়োগৰ ধৰণ সলনি হৈছে। প্ৰতি মুহূৰ্তত সময় যিদৰে সলনি হৈ আছে, মানুহৰ চিন্তাধাৰা সলনি হৈ আছে, কোনে ক’ব পাৰে যে ১০০ বছৰৰ পাছত মানুহে সোণক বিনিয়োগৰ অপৰিহাৰ্য সম্পদ হিচাপে গণ্য নকৰে। সেই সময়ত কাগজৰ ধন বুলি একো নাছিল, সকলো ডিজিটেল আছিল। সোণৰ ক্ষেত্ৰত লেনদেন কেৱল ডিজিটেল হ’ব। বাস্তৱত হালধীয়া ধাতুৰ অস্তিত্ব নাথাকিব, ঠিক যেনেকৈ কাগজৰ ধনৰ অস্তিত্ব নাথাকিব।

সোণৰ গহনা ক্ৰয় কৰিবলৈ অনিচ্ছা: যদি মানুহে সোণত বিনিয়োগ নকৰে, তেন্তে সোণৰ মূল্য প্ৰায় আধা হ্ৰাস পোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে। তেতিয়া আপুনি ক’ব, গহনা মানুহে তৈয়াৰ কৰিব। গহনা প্ৰতি নাৰীৰ প্ৰেম চিৰন্তন। কিন্তু এই কথাও শপত লৈ কোৱাটো অতি কঠিন। কোনে ক’ব পাৰে যে ১০০ বছৰৰ পাছত ৰবটৰ জগতখনত সৌন্দৰ্য্যৰ ভাষা সলনি হ’ব। এতিয়া যেতিয়া বিয়াৰ বাবে সোণ কিনাৰ হুলস্থুল হৈছে, তেতিয়া হয়তো অতি কম বস্তুৱেই মহিলাৰ অলংকাৰ হৈ পৰিব। সোণৰ সলনি এনে বহু ধাতু বা মাটিৰ অলংকাৰে নাৰীৰ শৰীৰক শোভা বঢ়াব পাৰে।

মানুহৰ আয় হ্ৰাসঃ এই মুহূৰ্তত এআইয়ে লাখ লাখ মানুহৰ চাকৰি কাঢ়ি লৈ ​​গৈছে। একেদৰে কামো সহজ হৈ পৰিছে। গতিকে ভৱিষ্যতে এনেকুৱা পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি হ’ব পাৰে যে মানুহৰ কাম কম। গতিকে উপাৰ্জন নাই। যদি মানুহৰ কোনো উপাৰ্জন নাই, তেন্তে তেওঁলোকে কেনেকৈ সোণ কিনিব?