Lord Jagannath: কিয় প্ৰতি বছৰে ১৫ দিন অসুস্থ হৈ পৰে প্ৰভু জগন্নাথ?

জগন্নাথ পুৰী ৰথ যাত্ৰা সাংস্কৃতিক আৰু ধৰ্মীয় ঐতিহ্যৰ মহত্বৰ প্ৰতীক। এয়া হিন্দুসকলৰ ওপৰত ধৰ্ম আৰু বিশ্বাসৰ নিদৰ্শন। ভগৱান জগন্নাথৰ স্নান যাত্ৰাৰ উৎসৱ জেঠ মাহৰ পূৰ্ণিমাৰ দিনা পালন কৰা হয়। এই দিনটোত ভগৱান জগন্নাথ, বলৰাম, সুভদ্ৰাক মন্দিৰৰ পৰা উলিয়াই অনা হয়।

এই যাত্ৰাৰ নাম পাহাংৰী যাত্ৰা। আজি জেঠ মাহৰ পৱিত্ৰ পূৰ্ণিমা তিথিটোক দেৱ স্নান পূৰ্ণিমা বুলিও জনা যায়। কিয়নো প্ৰভু জগন্নাথৰ আবিৰ্ভাৱৰ লগত সংগতি ৰাখি এই দেৱ স্নান পূৰ্ণিমাত জগন্নাথ প্ৰভুক ১০৮টা পৱিত্ৰ কলহৰ পানীৰে স্নান কৰোৱা হয়। ভগৱান জগন্নাথক ১০৮টা সোণৰ পাত্ৰ থকা বিভিন্ন তীৰ্থস্থানৰ পানীৰে গা ধোৱাৰ পিছত ভগৱান জ্বৰ হৈ অসুস্থ হৈ পৰে।

ভগৱান জগন্নাথৰ ১৫ দিনীয়া একান্ত বাস

তাৰ পিছত ১৫ দিন জিৰণি ল’বলৈ যায়। এই সমগ্ৰ প্ৰক্ৰিয়াটোক ‘অনাসৰা লীলা’ বুলি কোৱা হয়। ইয়াক ভগৱান জগন্নাথৰ ‘জ্ৱৰ লীলা’ বুলিও কোৱা হয়। এই সময়ছোৱাত মন্দিৰৰ দুৱাৰ দৰ্শনৰ বাবে বন্ধ হৈ থাকে আৰু ১৫ দিনৰ বাবে প্ৰভুৰ একান্ত বাসলৈ যাবলৈ দিয়া হয়। তেওঁৰ লগত কেৱল ব্যক্তিগত সেৱক, যাক ‘দয়িতগান’ বুলি কোৱা হয়। তেওঁকহে যাবলৈ অনুমতি দিয়া হয়।

১৫ দিনীয়া ‘অনাসৰা লীলা’

এই সময়ছোৱাত ২৪ ঘন্টা চলি থকা ভগৱান জগন্নাথৰ পাকঘৰ ১৫ দিনৰ বাবে বন্ধ হৈ থাকে। ১৫ দিনলৈকে প্ৰভুৱে খাদ্য নাখায়। তেওঁক কেৱল বিভিন্ন ধৰণৰ ঔষধ আৰু বনৌষধি সেৱন কৰিবলৈ দিয়া হয় যাতে প্ৰভু সোনকালে সুস্থ হৈ উঠে। কেৱল এয়াই নহয়, এই ১৫ দিনৰ ভিতৰত প্ৰভুৰ স্বাস্থ্য পৰীক্ষা কৰিবলৈ প্ৰতিদিনে এজন বৈদ্য আহে। কিন্তু কিয় প্ৰতি বছৰে ১৫ দিন অসুস্থ হৈ পৰে ভগৱান জগন্নাথ? এই প্ৰশ্নটো নিশ্চয় প্ৰতিজন ভক্তৰ মনলৈ আহে। গতিকে ইয়াৰ আঁৰত কাহিনী জানো আহক।

ভগৱান জগন্নাথ আৰু ভক্ত মাধৱ দাসৰ প্ৰেমৰ কাহিনী

এই বিষয়ত এটা পৌৰাণিক কাহিনী হ’ল, মাধৱ দাস আছিল ভগৱান জগন্নাথৰ একান্ত ভক্ত। পত্নীৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁৰ জীৱনত একমাত্ৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ আছিল প্ৰভুৰ সেৱা কৰা। বয়স বঢ়াৰ লগে লগে তেওঁ খুব অসুস্থ হৈ পৰিল। মানুহে কৈছিল যে এতিয়া ভগৱান জগন্নাথৰ সেৱা কৰাটো আপোনাৰ সামৰ্থ্যৰ ভিতৰত নহয়, কিন্তু মাধৱ দাসে কৈছিল যে এই শৰীৰত যেতিয়ালৈকে প্ৰাণ আছে তেতিয়ালৈকে মই প্ৰভুৰ সেৱা কৰিম। ইফালে এদিন সেৱা কৰি থাকোঁতে মাধৱ দাস অজ্ঞান হৈ পৰে। অসুস্থ হৈ পৰাত ভগৱান জগন্নাথ নিজেই তেওঁৰ ভক্তৰ ওচৰলৈ আহি তেওঁৰ সেৱা কৰিবলৈ আহিছিল। ভগৱান জগন্নাথে তেওঁৰ সেৱা কৰি থাকিল। যেতিয়া তেওঁ নিজৰ শৰীৰত কিছু প্ৰাণ পালে আৰু তেওঁৰ চেতনা ঘূৰি আহিল, তেতিয়া বুজিলে যে মোৰ প্ৰভুৱেই মোৰ সেৱা কৰি আছে। তেওঁ প্ৰভুৰ চৰণত পৰি ক’লে, প্ৰভু, আপুনি মোৰ ইমান সেৱা কৰিছে, মই কেনেকৈ এইটো হ’বলৈ দিম… যদি আপুনি ঈশ্বৰ, তেন্তে মোক আপোনাৰ সেৱাৰ পৰা কিয় বঞ্চিত কৰিলে? মোৰ এই বেমাৰৰ পৰা আপুনি এৰাই চলিব পাৰিলেহেঁতেন। ভগৱানে কৈছিল যে, মই মোৰ ভক্তৰ মৰমত বান্ধ খাই আছো, সেইবাবেই মই তোমাৰ সেৱা কৰিবলৈ আহিছো। কিন্তু মই কাৰো ভাগ্য সলনি কৰিব নোৱাৰো মাধৱ দাস, তোমাৰ ভাগ্যত আৰু ১৫ দিনৰ অসুস্থতা লিখা আছে, কিন্তু তোমাৰ মৰম দেখি তোমাৰ এই ১৫ দিনীয়া অসুস্থতা মোৰ ওপৰত লৈছোঁ। তেতিয়াৰ পৰাই বিশ্বাস কৰা হয় যে ঈশ্বৰে নিজৰ ভক্তসকলৰ দুখ-কষ্ট ১৫ দিন নিজৰ ওপৰত লৈ অসুস্থ হৈ পৰে।

পুৰীৰ ৰাজাৰ সপোনৰ লগত জড়িত কাহিনী

আন এটা কাহিনী মতে, উৰিষ্যাৰ ৰজাৰ সপোনত ভগৱান জগন্নাথে আবিৰ্ভাৱ হৈ ক’লে, “মহাৰাজ, মন্দিৰৰ সন্মুখত থকা বট গছৰ ওচৰত এটা কুঁৱা খান্দি লোৱা। মই ইয়াৰ শীতল পানীত গা ধুই ১৫ দিন নিসংগতাত থাকিব বিচাৰো।” আজিৰ দিনটোতে অৰ্থাৎ জেঠৰ পূৰ্ণিমাৰ দিনা সেই কুঁৱাৰ পানীত ভগৱানক স্নান কৰোৱা হৈছিল আৰু স্নান কৰাৰ পিছত ভগৱান অসুস্থ হৈ পৰিছিল। ভগৱানে সপোনত ৰজাক কৈছিল যে এই ১৫ দিনীয়া জ্বৰ লীলাৰ সময়ত মই কোনো ভক্তক দৰ্শন নিদিওঁ।

অস্বীকাৰ: এই বাতৰিত দিয়া তথ্য ধৰ্মীয় বিশ্বাসৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছে। TV9 অসমে নিশ্চিত নকৰে।