পিণ্ডদান কিয় প্ৰয়োজনীয় ? ইয়াৰ গুৰুত্বৰ সন্দৰ্ভত প্ৰেমানন্দ মহাৰাজে কি কয়? জানক

যেতিয়া এজন লোকৰ মৃত্যু হয় তেতিয়া শ্ৰাদ্ধ কিয় আয়োজন কৰা হয় বা পিণ্ডদান কিয় কৰা হয়? প্ৰেমানন্দ জী মহাৰাজে বিশ্বাস কৰে যে, আমাৰ অনুভূতিৰ শুদ্ধিৰ বাবে পিণ্ডদান আৰু শ্ৰাদ্ধৰ প্ৰয়োজন হয়। যদি কাৰোবাৰ দেউতাকৰ মৃত্যু হয় আৰু তেতিয়া তেওঁ পিতৃৰ সম্পত্তি ব্যৱহাৰ কৰে। আমাৰ মা-দেউতাই আমাক ডাঙৰ-দীঘল কৰিছে। যেতিয়া তেওঁলোক জীয়াই নাথাকে, যেতিয়া তেওঁলোকৰ আমাৰ লগত কোনো সম্পৰ্ক নাথাকে। কিন্তু তেওঁ নাথাকিলেও আমি তেওঁলোকৰ প্ৰতি ভাল কাম কৰাটো প্ৰয়োজন।

তেওঁ লগতে কয় যে, যি ব্যক্তিয়ে ভজন, দান, ভাল কাম, পিণ্ডদান কৰে তেওঁৰ উন্নতি হ’ব। যদি তেওঁ যিকোনো কৰ্মৰ শাস্তি ভাগ্যত থাকে আৰু তেওঁ যদি ভজন কীৰ্তন কৰি আছে তেন্তে তেওঁৰ বাবে ভাল হ’ব। মাক-দেউতাকৰ লগত আপোনাৰ সম্পৰ্ক আছে, গতিকে তেওঁলোকৰ বাবে ভাল হ’ব।

প্ৰেমানন্দ জী মহাৰাজে বিশ্বাস কৰে যে, ভজন, তীৰ্থযাত্ৰা, পিণ্ডদানৰ জৰিয়তে নিজ পিতৃৰ বাবে ভাল কাম কৰিব পাৰে, যদি আপুনি তেনেকুৱা নকৰে তেন্তে সেয়া হ’ব কৰ্তব্যৰ অৱহেলা। তেওঁ নাই কিন্তু তেওঁৰ প্ৰতি আপোনাৰ কৰ্তব্য আছে, তেওঁ এজন পিতৃ আছিল, তেওঁ আপোনাৰ বাবে জীৱনত বহুত কাম কৰিছিল, এতিয়া তেওঁ নাই, এতিয়া আপোনাৰ কৰ্তব্য। এতিয়া আপুনি তেওঁক আশীৰ্বাদ দিব লাগে। সেইবাবেই এই পৰম্পৰা সৃষ্টি হৈছে, আপুনি তেওঁলোকৰ ভাল কাম কৰিব পাৰে, তেওঁলোকক ঈশ্বৰৰ সাক্ষাৎ কৰাব পাৰে। যদি আপুনি সংকল্প লয়, তেন্তে ২১টা প্ৰজন্ম প্ৰভাৱিত হয়, ইয়াৰ বাবেই পিতৃয়ে সৰ্বোচ্চ পদবী পায়।

সপোন দেখিলে যেনেকৈ জাগ্ৰত শৰীৰৰ কথা মনত নাথাকে, একেদৰে আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকল যিখন পৃথিৱীলৈ গৈছে, সেই পৃথিৱীখনকো মনত পেলায়, তেওঁলোক য’তেই নাথাকক কিয়, তেওঁলোক একেই।

পুত্ৰই পিতৃৰ পূৰ্বপুৰুষৰ বংশধৰক স্বৰ্গত ঠাই দিব পাৰে। তেওঁলোকৰ লগত আমাৰ সম্পৰ্ক শেষ হ’ল কিন্তু সম্পৰ্ক পূৰণ কৰাটো আমাৰ কৰ্তব্য। মানুহে যেনেকৈ শ্ৰাদ্ধ জৰিয়তে গয়ালৈ যায়, তেনেকৈয়ে তাৰ পৰা মোক্ষ লাভ কৰে।