Parenting Tips: ১৩-১৪ বছৰীয়া সন্তানক শিকাওক এইবোৰ কথা, সুৰক্ষিত হ’ব ভৱিষ্যৎ

১৩-১৪ বছৰীয়া সন্তানক শিকাওক এইবোৰ কথা

১৩ৰ পৰা ১৬বছৰ বয়সত কিশোৰ-কিশোৰীসকলৰ বহুতো পৰিৱৰ্তন হয়। সেয়েহে এই বয়সত তেওঁলোকক ভুল-শুদ্ধ শিকোৱাটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। এই বয়সত সন্তানক কি শিকোৱা উচিত জানো আহক।

১৩ৰ পৰা ১৬বছৰ বয়সত কেৱল শাৰীৰিক বিকাশেই নহয় মানসিকভাৱেও বহুতো পৰিৱৰ্তন হয়। এই বয়সত আৱেগো উচ্চ স্তৰত থাকে সেয়া কিবা জানিবলৈ আগ্ৰহী হওক, সুখ বা খং হওঁক। সেয়েহে এই বয়সৰ কিশোৰ-কিশোৰীসকলক ভালদৰে চিন্তা-চৰ্চা কৰি আগবঢ়াই নিব লাগে। যদি এই বয়সত কিছুমান কথা শিকোৱা হয়, তেন্তে ই কেৱল তেওঁৰ বৰ্তমানৰ বাবেই নহয়, অনাগত সময়ত তেওঁলোকৰ ভৱিষ্যত উন্নত কৰাৰ বাবে প্ৰয়োজনীয়।

শিশু এটাক বিদ্যালয়ত যিমানেই ভাল শিক্ষা দিয়া নহওক কিয় দক্ষতা, আচৰণ, পৃথিৱীখন বুজি পোৱাৰ উপায়, শুদ্ধ আৰু ভুলৰ মাজৰ পাৰ্থক্য পিতৃ-মাতৃতকৈ ভালদৰে হয়তো কোনেও শিকাব নোৱাৰে। কিশোৰ অৱস্থাত তেওঁলোকক শিকোৱাৰ বাবে কি কি কি প্ৰয়োজন সেয়া জানো আহক

চেহেৰা প্ৰথম অগ্ৰাধিকাৰ নহয়

কিশোৰ অৱস্থাত প্ৰায়বোৰে চেহেৰাক লৈ যথেষ্ট চিন্তিত হৈ পৰে। এই বয়সত তেওঁলোকক বুজাই দিয়াটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ যে তেওঁলোকে নিজৰ লগতে আন কাৰোবাক চেহেৰাৰে বিচাৰ কৰিব নালাগে। ইয়াতকৈ অধ্যয়ন আৰু নতুন দক্ষতা বিকাশৰ ওপৰত সম্পূৰ্ণ গুৰুত্ব দিয়া প্ৰয়োজন।

কম বন্ধু বাছনি কৰক কিন্তু ভাল সংগ বিচাৰক

সন্তানৰ ভাল ভৱিষ্যতৰ বাবে সঠিক সংগ পোৱাটো অতিকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ। সেয়েহে কম বয়সতে তেওঁক শিকোৱা উচিত যে কম বন্ধু বনালেও যিসকলৰ সংগ ভাল, যিয়ে অধ্যয়ন আৰু ভাল কাৰ্যকলাপত সহায় কৰে তেওঁলোকৰ সৈতে বন্ধুত্ব স্থাপন কৰিব লাগে।

সহকৰ্মীৰ চাপত ভোল নাযাব

সকলো বয়সৰ ব্যক্তিয়ে সহকৰ্মীৰ চাপ পায়। কিন্তু কিশোৰ অৱস্থাত প্ৰতিটো সৰু বস্তুৰ বাবে বিচলিত হ’বলৈ আৰম্ভ কৰে। যেনে তেওঁলোকৰ বন্ধুৰ ওচৰত দামী ফোন বা জোতা, কাপোৰ, পুতলা আদি আছে। এনে ক্ষেত্ৰত সন্তানক আন কাৰো সৈতে নিজকে তুলনা নকৰিবলৈ শিকাওক। আপুনি যেনেকুৱাই হওক আৰু আপোনাৰ যি আছে সেয়া আপোনাৰ বাবে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ।

দায়িত্ব ল’বলৈ শিকাওক

সন্তানক সৰুৰে পৰা সৰু সৰু দায়িত্ব দিব লাগে। ইয়াৰ বাহিৰেও ঘৰত লোৱা সৰু সিদ্ধান্তবোৰতো তেওঁলোকৰ মতামত লোৱা উচিত। যিয়ে তেওঁলোকক সিদ্ধান্ত লোৱাৰ বাবে শক্তিশালী আৰু দায়বদ্ধ কৰি তুলিব।

আৱেগ প্ৰকাশ কৰিবলৈ শিকাওক

বহুসময়ত কিশোৰ-কিশোৰীয়ে এনে কিবা নতুন বিষয়ত প্ৰশ্ন কৰে বা এনে বিষয়ৰ ওপৰত কথা পাতিছিল যিবোৰৰ বিষয়ে এতিয়াও আমাৰ সমাজত খুব কম কথা কোৱা হয়। কিন্তু পিতৃ-মাতৃয়ে গালি পাৰি মনে মনে থাকিবলৈ কয়। ইয়াৰ বাবে শিশুৱে তেওঁলোকৰ অনুভূতি প্ৰকাশ কৰিব নোৱাৰে আৰু তাৰ পাছত লাহে লাহে কথাবোৰ লুকাই ৰাখিবলৈ আৰম্ভ কৰে। সেয়েহে শিশুটোৰ কথা মনোযোগেৰে শুনিব লগতে তেওঁৰ সৈতে ভালদৰে বহিব আৰু মৰমেৰে তেওঁক কথাবোৰ বিতংভাৱে ক’ব। যিয়ে শিশুসকলক তেওঁলোকৰ অনুভূতি আৰু বস্তুবোৰ আপোনাৰ সৈতে ভাগ-বতৰা কৰিবলৈ শিকাব।