নাগিন আৰু ডাইনী হৈছে ঘৰৰ বোৱাৰী! ধাৰাবাহিক লেখকসকলে মানুহৰ মন মগজুত পেলাইছে প্ৰভাৱ

নাগিন আৰু ডাইনী হৈছে ঘৰৰ বোৱাৰী!

যিকোনো ছবি বা ধাৰাবাহিক বনাবলৈ প্ৰথমে এটা ভাল কাহিনী বিচাৰি উলিওৱা হয়। সৰু পৰ্দাৰ পৃথিৱীখন এতিয়া ‘মহিলাকেন্দ্ৰীক’ হৈ পৰিছে, যিয়ে যিকোনো কাম কৰিব পাৰে। টিভি ধাৰাবাহিকৰ চিত্ৰনাট্য লিখা লেখকসকলৰ হাতৰ আখৰৰ বিষয়ে কি ক’ম…চিনেমাৰ দৰে পহু, ডাইনী আৰু সাপ সকলো ধাৰাবাহিকত দেখুওৱা হয়। ২-৩ ঘণ্টাৰ ভিতৰতে চিনেমাৰ এটা মান্য কাহিনীৰে শেষ হোৱাটো বেলেগ কথা। কিন্তু সৰু পৰ্দাত নাগিনৰ ধাৰাবাহিক, পহুৰ ষড়যন্ত্ৰ আৰু পিঠি ভৰিৰ ডাইনীৰ আতংক বছৰ বছৰ ধৰি চলি আছে।

মানুহৰ প্ৰতি সাপ আৰু ডাইনীৰ প্ৰেম

কিন্তু এতিয়া সময় সলনি হৈছে আৰু মানুহৰ চিন্তাধাৰাও সলনি হৈছে। দৈনিক শাহুৱেক আৰু বোৱাৰী নাটকৰ বাহিৰেও এতিয়া লেখকসকলেও নিজৰ দৰ্শকক নতুন কিবা এটা দেখুৱাবলৈ চেষ্টা কৰে। অৱশ্যে একতা কাপুৰৰ ‘নাগিন’ টিভি ধাৰাবাহিকখনো যথেষ্ট হিট হৈছে। সাপ আৰু সাপৰ মাজৰ প্ৰেম বুজিব পাৰি, কিন্তু আজিৰ শ্ব’ৰ কাহিনীবোৰত ইচ্ছাকৃত সাপবোৰে মানুহৰ প্ৰেমত পৰিছে, ছাদত ওলোটাকৈ খোজ কাঢ়ি যোৱা ডাইনীবোৰো মানুহৰ প্ৰেমত পৰিছে, মংগলটোও মানুহে ঘৰৰ জোঁৱাই হ’ব বিচাৰে, এই সকলোবোৰ দেখি এতিয়া দৰ্শকেও কৈছে- এয়া কি হৈছে?

লেখকসকলে কাহিনীটোত যুক্তি ৰাখিবলৈ পাহৰিলে!

সৰু পৰ্দাত যেতিয়া মণি ৰয় সাপ হৈ পৰিল, তেতিয়া মানুহে তেওঁৰ সৌন্দৰ্য্যৰ সলনি শ্ব’টোৰ কাহিনীটোৰ প্ৰতি গুৰুত্ব দিবলৈ পাহৰিলে। একেদৰে এতিয়া নিয়া শৰ্মাক ‘Suhagan Chudail’ নামৰ এটা শ্ব’ত দেখা গৈছে। প্ৰথমতে শ্ব’টোৰ কাহিনীত তেওঁক নেতিবাচক ভূমিকা দিয়াৰ পিছত এতিয়া লেখকসকলে তেওঁৰ চৰিত্ৰটোক ইতিবাচক কৰি তোলাৰ চেষ্টা আৰম্ভ কৰিছে। এতিয়া আপুনি হয়তো ভাবিছে যে ডাইনী কেনেকৈ ভাল চৰিত্ৰ হ’ব পাৰে। গতিকে ইমান আৱেগিক নহ’ব… ভাল ডাইনীও নিশ্চয় আছে। ধাৰাবাহিক চাই থাকোঁতে বেছি যুক্তি নিবিচাৰিলে ভাল। শ্ব’টোৰ কাহিনীত ডাইনী হৈ পৰা নিয়াই এতিয়া নিজৰ প্ৰেম বিচাৰি পাইছে। এই ডাইনীজনীয়ে এজন মানুহৰ লগত বিয়া পাতিছে আৰু এতিয়া তেওঁ শহুৰেকক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছে।

ডাইনীজনীয়ে ভাল বোৱাৰী হ’বলৈ চেষ্টা কৰিছে

শেহতীয়া ‘Suhagan Chudail’ৰ এটা খণ্ডত দেখা গ’ল যে শাহুৱেক অসুস্থ হ’লে ডাইনীজনীয়ে নিজৰ যাদুৰ সহায়ত থিয় কৰায়… আৰু বতাহত হাত জোকাৰি সকলো কাম কৰে .. কেৱল এইটোৱেই নহয় তেওঁ সাধাৰণ বোৱাৰীৰ দৰে খোজ কাঢ়িব নোৱাৰে, বতাহত উৰি থাকে। এই সকলোবোৰ কাহিনীয়ে মানুহৰ মাজত সাধাৰণ কৰি তুলিছে যে সাপ আৰু ডাইনী ঘৰৰ বোৱাৰীও হ’ব পাৰে। সাধাৰণ বোৱাৰীৰ দৰে বিবাহিত জীৱনটো কটাব পাৰে।

এনে নহয় যে এই কাহিনীবোৰ ভাল পোৱা নাই। কিন্তু আগতে শাহু-বোৱাৰীৰ ধাৰাবাহিক চাই আৱেগিক হৈ পৰা লোকসকলেও এনে অতি কাল্পনিক ধাৰাবাহিকৰ কাহিনী ভাল পায়। ইচ্ছাকৃত সাপৰ পৰা আৰম্ভ কৰি ডাইনীৰ বিবাহিত জীৱনৰ বিপদলৈকে দৰ্শকে তাৰ ওপৰত চকু ৰাখিছে। সামগ্ৰিকভাৱে টিভিৰ লেখকসকলে নিজৰ অতিপ্ৰাকৃতিক কাহিনীবোৰ মানুহৰ মাজত উপস্থাপন কৰে আৰু লগতে সেইবোৰক মানুহৰ জীৱনৰ অংগ কৰি তোলে।