খোল খাব ভাগ্যৰ দুৱাৰ, কৰক মাত্ৰ এই কাম...

গৰুড় পুৰাণত ভগৱান বিষ্ণু আৰু তেওঁৰ বাহন গৰুড়ৰ মাজত হোৱা বাৰ্তা আছে। ইয়াত ব্ৰহ্মাণ্ড, আত্মাৰ প্ৰকৃতি আৰু ধৰ্মৰ বিষয়ে বহু কথা উল্লেখ আছে।

পপুৱা শুই উঠাৰ পাছত দিনটোৰ আৰম্ভণি ভগৱানৰ দৰ্শনেৰে কৰিব লাগে। যি ব্যক্তিয়ে প্ৰতিদিনে পূজা-পাঠ কৰে তেনে লোকসকলে ভগৱানৰ কৃপা লাভ কৰে।

খাদ্য খোৱাৰ পূৰ্বে সেই খাদ্যৰ অলপ অংশ ভগৱানক অৰ্পন কৰিব লাগে। ইয়াৰোপৰি দৰিদ্ৰ বা আৰ্তজনক খাদ্য খাবলৈ দিলে জীৱনলৈ সুখ আহে।

পদান এক মহান কাম। নিজৰ সামৰ্থ অনুসৰি যি ব্যক্তিয়ে দান কৰে সেয়া পুণ্য হৈ পৰে। ইয়াৰ ফলত জীৱনত থকা সকলো দুখ-কষ্ট লাঘৱ হয় বুলি কোৱা হয়।

পসকলো মানুহে দিনটোত এবাৰ অন্তত চিন্তা কৰিব লাগে যে তেওঁ কি ভাল কৰিলে আৰু কি বেয়া। আত্মনিৰীক্ষণে মানুহৰ ব্যৱহাৰ ভাল কৰাৰ লগতে উন্নতিৰ দিশলৈ লৈ যায়।